Limerence is een staat van intense verliefdheid, waarbij een persoon, onvrijwillig, obsessief verlangt naar wederzijdse genegenheid van een ander persoon. Mensen die lijden aan limerence hebben vaak moeite om hun gevoelens onder controle te houden, en dit kan leiden tot verschillende psychologische problemen voor het individu of het bestaande gezin. Mensen in limerence omschrijven de staat van zijn vaak als " intense pijn en spychisch en lichamelijk lijden" Alhoewel limerence in de meeste gevallen over gaat kan dit jaren duren en kunnen mensen gedurende hun leven meerdere episodes ervaren.
Een van de problemen die mensen met limerence vaak ervaren, is een gebrek aan kennis binnen de reguliere hulpverlening. Het gevolg kan zijn dat er een verkeerde diagnose gesteld wordt. Dit komt omdat de symptomen van limerence vaak worden verward met andere psychologische stoornissen, zoals obsessief-compulsieve stoornis, bipolaire stoornis, hechtingsproblematiek en borderline persoonlijkheidsstoornis. Maar wanneer de limerence naar de achtergrond gaat zal ook de emotieregulatie herstellen, en mogelijk de meeste symptomen verdwijnen.
Een van de redenen waarom mensen met limerence vaak verkeerd worden gediagnosticeerd is omdat de symptomen van limerence vaak moeilijk te begrijpen zijn voor mensen die niet bekend zijn met deze aandoening. Bovendien zijn mensen met limerence vaak terughoudend om hun gevoelens te uiten, (schaamte zou een rol kunnen spelen) waardoor ze niet altijd de juiste diagnose krijgen.
Een ander probleem is dat er weinig bekend is over limerence en dat het nog niet officieel is erkend als een psychologische stoornis. Dit betekent dat er geen gestandaardiseerde diagnostische criteria zijn voor limerence, wat het moeilijker maakt om het te identificeren en te behandelen. Limerence is niet opgenomen in de DSM5.
Om deze problemen aan te pakken, is het belangrijk dat er meer onderzoek wordt gedaan naar limerence, zodat er meer bekendheid komt over deze aandoening en er gestandaardiseerde diagnostische criteria kunnen worden ontwikkeld. Bovendien moeten psychologen en psychiaters beter getraind worden om de symptomen van limerence te herkennen en te onderscheiden van andere psychologische stoornissen. Kortom, mensen met limerence worden vaak verkeerd gediagnosticeerd vanwege de complexiteit van de symptomen en het gebrek aan kennis over deze aandoening. Er is meer onderzoek nodig om deze problemen aan te pakken en ervoor te zorgen dat mensen met limerence de juiste diagnose en behandeling krijgen.
Fenna vd Berg.